Τριχωνίδα

Μια λίμνη για κάθε μέρα 

Μια λίμνη την κάθε μέρα, να βρει η ψυχή παρηγοριά την ώρα που περιδιαβαίνει η μοναξιά σε ανήλιαγα μονοπάτια!

Κι αν βρέχει ο Θεός πάνω απο την Τριχωνίδα, θα ξημερώσει νέα αυγή στις όχθες της.
Εσύ δεν θέλησες ποτέ να δεις την εσωτερική ομορφιά της μα εγώ ήμουν εκεί, μάρτυς σοφός την ώρα που την στόλιζε το ηλιοβασίλεμά της και αναρωτιόμουν μυστικά γιατι δεν καταδέχτηκες ποτέ ένα ονειροπόλημα έστω και πληρωμένο, μια λίμνη να σε εξιλεώσει την κάθε μέρα για κάθε ναρκισσιστική αμαρτία σου και ξέρω πως αυτές ηταν πολλές, γιατί μπορώ να σε ρωτήσω;

 Ίσως δεν βρω ποτέ απάντηση στα ωραία χείλη σου μα θα τα 'χω συντροφιά στις ονειροπολήσεις μου στα Αμπάρια του Παναιτωλίου, ξεχασμένη εκεί από καιρό... 

Μια ανάμνηση  σκιερή αναμεσα σε νερόμυλους και ξωκλήσσια...

Τριχωνίδα

Στο φως της μέρας βλέπεις τις πράξεις σου καθρεπτισμένες στα νερά μιας ταραγμένης λίμνης γιατί η αγάπη σου ποτέ δεν ήταν δυνατή, αρκετή ν' απαλύνει τον πόνο και να τον αφήσει έξω απο κλειστές πόρτες και να μην τον συνοδεύσει σε όμορφες ψυχές!

Γι΄αυτό ειναι οι λίμνες καθάριες για να μας δείχνουν οτι όταν σταματάμε να αναζητούμε τα μεγάλα τότε θα' ρθουν τα λίγα που μας αξίζουν και θα' ναι παντοντινά δικά μας κι οχι θησαυροί στης γης τα θεμέλια αλλά πουλιά του ουρανού! 

Τότε και οι αναμνήσεις θα πάψουν πια να μας βασανίζουν!

Τα μάτια ξέρω να διαβάζω, αυτά και μόνο, και έχουν όλα ανεξαιρέτως μέσα τους ρωγμές, καθρεφτίζονται σε όμορφες λίμνες και ανασύρουν πληγές και γεγονότα.  Η απόρριψη μένει στα νερά της λίμνης ως παρηγοριά μακάρια και βάλσαμο στις ηττες!

Άπιαστο ονειρο τριχωνιδα , νερά μαγικά και ίσκιοι που δεν είδαμε ποτέ! Κρυμμένοι στα δάση περιμένουμε τον πόνο να περάσει στην υπερβολή η επιθυμία❤ και ο πόθος παραδίδεται στα χέρια λευκού αγγέλου, γινεται θύμα των ρούχων της ψυχής...

Παγκόσμια Mέρα Mητέρας

Παγκόσμια Hμέρα Mητέρας αύριο και για μένα μία ήταν το μεγάλο πρότυπο σωστής και αγαπητής μητέρας, η Κάρολ Ίνγκλις. Ήταν, είναι και θα είναι η πιο εξευγενισμένη μορφή μητέρας!

Θα μου πείτε είναι μόνο ένα τηλεοπτικό πρόσωπο, ναι, αλλά με αυτό το πρότυπο μεγάλωσαν χιλιάδες παιδιά ανά τον κόσμο κι εύχομαι να μεγαλώσουν ακόμα και πολλά άλλα. Δεν μπορεί, κάτι πήραμε όλα τα κοριτσάκια από την σειρά αυτή ή από τα βιβλία της Λώρας Ουάϊλντερ Ίνγκλς.

Η Κάρολ είναι υπομονετική, πράος άνθρωπος, ανιδιοτελής, έχει 4 δικά της παιδιά, 4 κορίτσια για την ακρίβεια, τη Μαίρη, τη Λώρα (την αγαπημένη, δυναμική, αυθόρμητη Λώρα), την Κάρι, την Γκρέις και μετά υιοθετούν με τον άνδρα της και ξένα (θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Άλμπερτ, το αξιοπρεπές ζητιανάκι που βρίσκουν στην αφιλόξενη, μεγαλούπολη Γουϊνόκα και γίνεται δικό τους παιδί, ο πρώτος τους γιος μιας και έχουν μόνο κορίτσια και ο Τζο ήθελε έναν άρρενα διάδοχο καθώς η Κάρολ έχασε ένα αγόρι).

Η Κάρολ είναι πάντα εκεί για όλους, δεν είναι αυταρχική με τα παιδιά της και τα αφήνει να ακολουθήσουν τα δικά τους χνάρια, τη δική τους ζωή ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, μιας και η ζωή όλων είναι δύσκολη. Κανένας δρόμος δεν είναι ανθοστόλιστος. Τα αφήνει ελεύθερα να επιλέξουν μόνα τους τον δρόμο ακόμα και να φάνε τα μούτρα τους, δεν είναι παρεμβατική, με το παράδειγμά της τα καθοδηγεί χωρίς να φαίνεται. Είναι και φιλελεύθερη αφού μεγαλώνει με απόλυτη ισότητα τόσο τα κορίτσια, όσο και τον 'Αλμπερτ (Η Λώρα πχ. πηγαίνει για ψάρεμα και κάνει εξερευνήσεις στην φύση, ιππεύει κτλ.) Δεν είναι φαντασμένη διόλου κι έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με την ψωροπερήφανη  Χάριετ Όλσεν, που κάνει λάθη όλη την ώρα και παραχαϊδεύει την Νέλυ και τον Γουΐλι μέχρι αηδίας.  Η Χάριετ κομπάζει συνέχεια για τις ανύπαρκτες επιτυχίες των παιδιών της, η Κάρολ ποτέ αν και η Μαίρη συνέχεια κερδίζει σε σχολικούς διαγωνισμούς.

Πολύ διαφορετικές οι δύο αυτές γυναίκες, δυο τελείως διαφορετικά είδη και πρότυπα μητέρας. Η μια ήρεμη, αξιολάτρευτη, η άλλη υστερική και επιδειξιομανής. Είναι ηρωίδα η Κάρολ, ακόμα και όταν η Μαίρη τυφλώνεται, πνίγει τον πόνο της και τη βοηθά αθορυβα μα ουσιαστικά. Είναι δίπλα στην τυφλή κόρη της χωρίς να της μεταφέρει το δικό της άγχος και τον δικό της προβληματισμό. Είναι τρυφερή, αγαπητή στους γείτονές της, με τον καλό λόγο πάντα στα χείλη και ήδη περνά πολλά. 

Όντας από μια φτωχή οικογένεια, στερείται πολλά υλικά αγαθά, σαν γυναίκα κι αυτή, μα δεν ζητά τίποτα, ούτε λούσα, ούτε στολίδια, αρκείται στα απλά πράγματα, στην πρόνοια του Θεού και στη φύση. Αν και βαθιά χριστιανή, δεν καταπιέζει τα παιδιά της πάνω στο θέμα αυτό, τους μαθαίνει να είναι ουσιαστικά καλοί χωρίς τυμπανοκρουσίες, τύπους, μοιρολατρεία και ηθικισμό. 

Δασκάλα στο επάγγελμα, αγαπά, λατρεύει τα παιδιά και θέλει το καλό τους, μια πραγματικά γλυκιά εκπαιδευτικός με προοδευτικές για την εποχή αντιλήψεις, διδάσκει ακόμα και στην Αλάσκα τον καιρό της χρυσοθηρίας που το δόγμα είναι "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Κι όμως τα καταφέρνει κι εκεί. Ξέρει να θυσιάζεται όσο λίγες μητέρες για τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν είναι καλοπερασάκιας και φιλοτομαρίστρια μα μια υπέροχη μητρική μορφή, άνθρωπος πρώτα από όλα και μετά μητέρα.

Η σειρά γι' αυτό κέρδισε τις ψυχές όλων των ανθρώπων γιατί μας παρουσιάζε τόσο γλυκά και όμορφα πρότυπα ανθρώπων που για κάτι πάλευαν και δεν ήταν εγκλωβισμένοι στο "εγώ" τους αλλά στο "εμείς". Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την Κάρολ ως δίδαγμα είναι πως δεν επιβάλλεται στον άλλον ούτε ως μάνα, ούτε ως δασκάλα, ούτε ως σύζυγος, ούτε ως πολίτης, δεν ασκεί βία για κανέναν λόγο. Αφήνει τους ανθρώπους ελεύθερους και τους μαθαίνει να είναι ανεξάρτητοι!

 Να προσθέσω πως η Κάρολ ήταν αληθινό πρόσωπο και η τυφλή Μαίρη και φυσικά και η αφηγήτρια η μικρή Λώρα που όλοι λατρέψαμε και γίνεται μετά συγγραφέας. Η Καρολαιν Ινγκλς ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα στην κυριολεξία και ένα ιστορικό πρόσωπο που άφησε φωτεινό παράδειγμα μητέρας πίσω της. Είχε άλλωστε παιδί με ειδικές ανάγκες που του έδωσε ώθηση να φοιτήσει σε σχολείο τυφλών και να μην τα παρατήσει στη ζωή. Η αληθινή Μαίρη δεν παντρεύτηκε ποτέ, έγινε όμως δασκάλα τυφλών παιδιών αργότερα και πέτυχε πάρα πολλά.

Έκθεση χειροποίητων αντικειμένων στα πλαίσια του Σκοπού Ζωής

Μια υπέροχη, ονειρική (τονίζω το ονειρική, για λίγο ξέφυγα από την καθημερινότητα) έκθεση με χειροποίητα αντικείμενα τρέχει αυτή τη βδομάδα στην Παλαιά Λαχαναγορά Αγρινίου στα πλαίσια του Σκοπού Ζωής.

Ο Σκοπός Ζωής είναι μια αστική, μη-κερδοσκοπική εταιρεία η οποία έχει εθελοντές-συνεργάτες κατα τόπους στην Ελλάδα και διοργανώνει δράσεις που έχουν όμως φιλανθρωπικό σκοπό. Οι κυρίες που εκθέτουν τα έργα τους, προβάλλουν τη δουλειά τους αλλά μέρος των εσόδων τους δίνεται σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Η έκθεση άρχισε από τις 2 Μαΐου, είχε συμμετοχή όμως και άρεσε στον κόσμο. Τελικά πήρε παράταση και ολοκληρώνεται σήμερα το βράδυ της Τετάρτης, 10 Μαΐου. Τα περισσότερα κορίτσια είναι αυτοδίδακτα πάνω στην τέχνη τους και όμως δίνουν ζωή με ό, τι και αν καταπιαστούν. Με υλικά που σε εμάς φαντάζουν απλά, άχρηστα, καθημερινά και δεν τους δίνουμε σημασία, τα μεταποιούν και φτιάχνουν αριστουργήματα.

Στόχος των κοριτσιών είναι να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για τον πάσχων συνάνθρωπο ώστε να μην θυμόμαστε τις ευπαθείς ομάδες μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, δηλ. στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Μέρος των εσόδων θα κατατεθούν στην ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου. Οι τιμές είναι απόλυτα προσιτές και αναλογούν με έναν απογευματινό καφέ, είναι για όλα τα βαλάντια και φυσικά μπορούμε να αγοράσουμε τα δωράκια μας από εκεί για τα αγαπημένα μας πρόσωπα και όχι μόνο.
Μερικές φωτογραφίες από την έκθεση για του λόγου το αληθές:

Κάθε γωνιά και μια ονειρική έκπληξη

Θα βρείτε πατίνες, νεραϊδένιες  διακοσμήσεις πάνω σε βίνταζ αντικείμενα, ξυλόγλυπτα, ιδιαίτερους πίνακες ζωγραφικής, πινιάτες για τα παιδιά, είδη δώρων, εξαιρετικές αγιογραφίσεις, ντεκουπάζ , θαλασσογραφίες, διακοσμητικά και εύχρηστα φαναράκια, ξυλόγλυπτους καθρέπτες μιας άλλης εποχής, ρούχα χειροποίητα, κοσμήματα εξαιρετικά, αντικείμενα που έχουν αναπαλαιωθεί, καπέλα και φουλάρια, χειροτεχνίες κάθε είδους, είδη που έχουν γίνει με κοχύλια και υλικά της θάλασσας,  πολύχρωμα μαξιλαράκια, μικρά διακοσμητικά για το σπίτι, κεραμικά και πολλά άλλα. Και γνωρίζετε πόσο αυτό το blog αγαπά τα βιντάζ και τα χειροποίητα αντικείμενα...Η κάθε κοπέλα δε, είχε το δικό της ύφος, την δική της τεχνοτροπία και στυλ!

Οι εικόνες ας μιλήσουν από μόνες τους:

Πιστεύεις πως βρίσκεσαι σε έναν κόσμο απόλυτα παραμυθένιο, ναι η τέχνη σε ταξιδεύει στον χρόνο, στην ζωή, στο τώρα που είναι και το πιο σημαντικό! Το μεγαλείο της τέχνης , αυτό περιείχε αυτή η έκθεση.

Τα κορίτσια αν και βλέπουν πως η κρίση επηρεάζει την δουλειά τους, έχουν ελπίδα για κάτι καλό στο μέλλον.

Είχα την τύχη και την τιμή να μιλήσω με την κυρία Εύη Γατζούδη που είναι διακοσμήτρια εξωτερικών και εσωτερικών χώρων, συνεργάτιδα του Σκοπού Ζωής αλλά ασχολείται με μεγάλο μεράκι και με τις θαλασσογραφίες.  Όταν καταπιάνεται με την τέχνη της νιώθει ανακούφιση και  ελευθερία διότι αντικείμενα, άχρηστα τελείως στα δικά μας τα μάτια, εκείνη τα σώζει και τους ξαναδίνει πνοή και το κυριότερο τα ομορφαίνει, διατηρώντας παράλληλα την άγρια ομορφιά τους χωρίς να επεξεργάζεται την ουσία τους και τα μετασχηματίζει σε κάτι εύχρηστο και φωτεινό. 

Το μήνυμά της: "Τίποτα και κανένας δεν περισσεύει, όλα έχουν αξία και νόημα αρκεί να ψάξεις να το βρεις και να το φέρεις στην επιφάνεια και στο φως".  Η ίδια βρίσκει τα πρωτογενή υλικά της στις όχθες των ποταμών και στις παραλίες κυρίως τον χειμώνα, μετά από προσεκτικό ψάξιμο όταν το κύμα τα φέρνει,  αλλά και στα δάση. Κοχύλια, κορμοί δέντρων, θαλασσόξυλα, βελανίδια υλικά πεταμένα, γίνονται μικρά αντικείμενα τέχνης στα χέρια της! Μέσα από τη δουλειά της αντλεί μεγάλη ικανοποίηση και αυτό φαίνεται. Της αρέσει να δημιουργεί ασυνήθιστα αντικείμενα και να τα αναπαλαιώνει.  Είναι αυτοδίδακτη και όμως τόσο ουσιαστική. Πριν από λίγο καιρό φιλοξένησε έκθεσή της η Babylon.

στην έκθεση συμμετέχουν:

 Μαρία Κάππα, Ιωάννα Τσιαντοπούλου – Παπαγιάννη, Ξανθή Γκούβρα – Παπαδημητρίου, Νίκη Αθανασίου, Μαρία Κραβαρίτη, Γιούλη Τουρλίδα, Κων/να Χαντζάρα, Νατάσα Κοτσοβού, Γωγώ Σύρρου, Παναγιώτα Γκεζέπη, Ελλη Στυλιανού, Αναστασία Χαλκιά, Κατερίνα Στεργίου, Αννα Κοντούρη, Σπυριδούλα Σταμάτη, Ελισάβετ Λαβρέντζου, Δήμητρα Κομόρη, Εύη Γαντζούδη.