Όταν αντίκρυσα την έκθεση φωτογραφίας της κυρίας Λένας Αρκουμάνη στην παλαιά λαχαναγορά, είπα μέσα μου: "Κάτι μοναδικό αρχίζει να γίνεται στο Αγρίνιο, η πόλη παράγει πολιτισμό!".
Η Λένα Αρκουμάνη είναι μια εξαιρετική φωτογράφος του δρόμου. Της αρέσει να φωτογραφίζει ανθρώπους της πόλης, πρόσωπα, πορτρέτα και να μαντεύει πίσω από τις φιγούρες τις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων. Σκηνές του δρόμου, σκηνές ζωής, σιωπής και μεταδοτικότητας, μια διαδρομή γεμάτη πρόσωπα και βαθυστόχαστα βλέμματα που σε γεμίζουν συναισθήματα. Είδωλα που μέσα από το φακό της κατακτούν μια αέναη στιγμή, την ζηλέυω αυτή την στιγμή που γίνεσαι εικόνα της, δεν το κρύβω, αποκτάς υπόσταση, παγιώνεις τον χρόνο, γίνεσαι κάτι, μια μορφή αγαπημένη στο φως, στο μέλλον...
"Όλα για μια στιγμή στο φως και πλησιάζεις, το παγώνεις, το περνάς στο "κουτί", στον σκοτεινό θάλαμο και με έναν εξαιρετικό μαγικό τρόπο, το "κλικ" γίνεται "αρνητικό"...
Όλα στα "ανάδρομα"...
Και κάπως έτσι, ξεκινά η διαδρομή του φωτός...", λόγια της ίδιας της φωτογράφου που μιλάνε για την δουλειά της.
Η ίδια η Λένα έχει μια ζεστασιά στο βλέμμα καθώς σε καλεί να πιεις έναν καφέ μαζί της! Μοιάζει και αυτή σαν τα πορτρέτα της, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μπροστά στον φακό σαν εκφραστικό πρόσωπο που θα σου έδινε ερέθισμα να το αποθανατίσεις. Όμως αυτή προτίμησε να πειραματίζεται με τα πρόσωπα άλλων ανθρώπων.
"Μου αρέσει να φωτογραφίζω τοπία αλλά με τον άνθρωπο ασχολήθηκα πιο πολύ, είμαι φωτογράφος του δρόμου, μου αρέσουν όλα όσα συμβαίνουν στις πόλεις".
Τη ρωτάω τι της κινεί το ενδιαφέρον να ασχοληθεί με μια φιγούρα κι εκείνη απαντά:
"Δεν με έλκει αμιγώς ένα ωραίο πρόσωπο, τουναντίον, τα μάτια του κάθε ανθρώπου μου κινούν την περιέργεια. Είναι τα πρώτα που προσέχω και μου βγάζουν συναισθήματα και την επιθυμία να φωτογραφίσω κάποιον. Μετά η στάση και η κίνηση ενός σώματος, ο τρόπος που στέκεται και κινείται. Πειραματίστηκα στην αρχή της καρίερας μου με το πρόσωπο της 16χρονης αδερφή μου τότε".
η πρώτη φώτο της Λένας στο Παρίσι
οι τρεις μοναχές της Μαδρίτης, επιβλητικότητα, φως, δέος
Καθώς κοιτάζω τα πρόσωπα, αναγνωρίζω πολλούς αγρινιώτες συμπολίτες μας. Είναι τυχεροί αυτοί οι άνθρωποι, σκέφτομαι, που τους αποθανάτισε η Λένα, που είδε κάτι σε αυτούς και έβγαλε τον εσώτερο εαυτό τους. Ποιος από εμάς δεν θα το ήθελε; Εννοώ για λίγο να γίνει το αντικείμενο του ενδιαφέροντος μιας ταλαντούχας, νέας φωτογράφου και να δει το πρόσωπό του να κοσμεί μια έκθεση.
 |
| Ο κύριος Χρήστος Γαρουφαλής |
Βλέπω και πρόσωπα όμως που δεν γνωρίζω, υπέροχα πρόσωπα, μοναδικά! Εστιάζω την προσοχή μου σε τρία από αυτά:
Στην όμορφη bar woman που δουλεύει σε έναν καφέ στην Κέρκυρα, το κοριτσίστικο, εκφραστικό βλέμμα ζωντανεύει τον χρόνο και τον χώρο της
Στον Ελβετό που καπνίζει ήσυχος και χαλαρώνει βλέποντας την φύση
Η κοπέλα, σίγουρα ξένη, που αγναντεύει το Ιόνιο πέλαγος, αγαπημένη φωτό της ίδιας της φωτογράφου που γι΄αυτήν συμβολίζει τη θηλυκότητα μαζί με την κοριτσίστικη αφέλεια.
Τρείς νέοι άνθρωποι που ίσως να μην κατάλαβαν πως είχαν κάτι το ευγενικό, το ξεχωριστό και έγιναν αντικείμενα παρατήρησης από τη Λένα γιατι απέπνεαν κάτι, μορφές ονείρου και συμβολισμού! Όλες τυχαίες μα μαγικές σκηνές!
Η Λένα έχει συλλογή φωτογραφιών από τα ταξίδια της , από το Άμστερνταμ, από το Παρίσι όπου συνέχισε και τις σπουδές της, από την Μαδρίτη, από το Βερολίνο. Ναι, η έκθεση έχει κοσμοπολίτικο αέρα. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή.
Όμως έχουμε και υπέροχες φωτογραφίες από τον Λούρο, τον Παλιοπόταμο, την Κέρκυρα, τη Λευκάδα, την Πρέβεζα. Υπάρχουν ακόμα πρόσωπα γυμνά, φωτογραφισμένα στο στούντιο στο Παρίσι, όπου η Λένα περνούσε χρόνο μαζί με άλλους σπουδαστές.
- Πώς είναι να φωτογραφίζεις ένα γυμνό σώμα;
"Είναι ιδιαίτερο θέμα το γυμνό", μου τονίζει. "Χρειάζεται πολύ να προσέξεις να μην εκθέσεις το άτομο που είναι απροστάτευτο εκείνη την στιγμή δεν φορά τα ρούχα του, πρέπει να ελέγχεις το φως και να έχεις αμεσότητα με το μοντέλο! Οφείλεις να σέβεσαι τον άλλον, να τον κανεις να σε εμπιστευτεί! Τα περισσότερα μοντέλα, ήταν κορίτσια-ηθοποιοί που έκαναν το book τους με φωτό μας".
Μια άλλη φώτο που ξεχωρίζω είναι το love me
"Kάποια στιγμή λέγαμε να μπει αφίσα της έκθεσης", λέει περιχαρής η Λένα. Την τράβηξα στο Άμστερνταμ, η δε φωτό που μπήκε στην αφίσα είναι από την Μαδρίτη όπου με τράβηξε το άσπρο ανθρωπάκι με την φωτογραφική μηχανή και πήρα αρκετές λήψεις μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό"
- Και αυτοί οι άγνωστοι των πόλεων που δεν γνωρίζουν καν πως τους τραβάς;
"Οι φωτογραφίες, βγαίνουν πάντα με απόλυτο σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου, να μην τον προσβάλλουν αλλά να τον αναδείξουν. Όλες οι φωτο είναι απεικόνιση της ίδιας της ζωής. Ο εν λόγω κύριος ίσως να μην μάθει ποτέ ότι έγινε αφίσα μιας έκθεσης σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, τέτοια μαγεία κρύβει η τέχνη της φωτογραφίας". Εγώ πάντως αυτούς τους αγνώστους ή γνωστούς που είχαν την τύχη να βρεθούν σε αυτήν την εξαίσια έκθεση τους μακαρίζω!
Η Λένα είναι και δασκάλα, δίδαξε φωτογραφία στο τεχνικό λύκειο Αγρινίου και στο Πολυκλαδικό την δεκαετία του 90'. Θέλει να το ξανακάνει να μεταδώσει σε νέα παιδιά τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες της, το τωρινό φως της. Η φωτογραφία για εκείνη είναι η συνέχεια της ζωής. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την ψηφιακή φωτογραφία, διότι της δίνει ευκολία. Δεν τελειώνει στις 36 φωτογραφίες που τελειώνει η αναλογική και είναι σίγουρα πιο οικονομική. Δούλεψε με αναλογική και το 80' αλλά και το 90' και έχει πολλές φωτογραφίες φυσικά με αυτή την τεχνική!
Η Λένα μας τονίζει για την έκθεσή της:
"Όταν η φωτογραφία πια μπαίνει στην έκθεση εκεί ή σε δέχονται ή σε απορρίπτουν. Το θέμα όμως είναι για λίγο να σε έχουν αισθανθεί..."
Λένα, ευχαριστώ για το ταξίδι στον κόσμο της σκιάς και του φωτός, αισθάνθηκα κάθε στιγμή...
 |
| μια σκήνη του δρόμου καθημερινή που γίνεται τέχνη |
Η έκθεση θα συνεχιστεί μέχρι τις 30 Απριλίου.
